معماری یکی از قابل درک ترین و ماندگارترین اشکال پیوند بشریت است؛ که پلی است بر شکاف میان گذشته و حال. بسیاری از تمدن های باستانی که تاکنون وجود داشته اند، از طریق قدمت معمارانه ای که بیشتر از خودشان عمر کرده است، رمزگشایی شده اند. مهارت های معماری نقش بسیار مهمی در زندگی روزمره ما ایفا می کند. از خانه هایی که به طور باورنکردنی طراحی شده اند گرفته، تا ساختمان های اصلی که ما چه با چشمان خود و چه در کتاب ها با آن ها مواجه می شویم؛ معماری محیطی است که روزانه شاهد آن هستیم. مغزهای خیالی که در پشت پرده ی این شمایل به اصطلاح ساختمان ها هستند، در واقع همان معمارانی هستند که قلب و روح خود را در راه ساخت آن قطعات شگرف گذاشته اند. آن معماران تنها به دلیل سخت کوشی و دید حقیقی نسبت به معماری مشهور و شناخته شده اند. در ادامه نام بعضی از مشهورترین و برترین معماران که طراحی را ساده کرده و ساختمان هایی به سبک خودشان ساخته اند، آورده شده است:
آنتونی گائودی – مدرنیست کاتالینایی
گائودی تمام عمر خود را به عنوان یک معمار در بارسلونا گذراند، جایی که ما شاهد تمام پروژه های او هستیم، و معروف ترین آن ها کلیسای جامع ساگرادا فامیلیا است که هنوز در حال ساخت می باشد. گائودی در ابتدا در همان سبک قدیمی ویکتوریایی کار می کرد، ولی بعد ها او سبک خودش را ایجاد کرد و کارهایش را به گونه ای که احجام هندسی را با هم می آمیخت و سطوح را با آجر یا سنگ های الگودار، کاشی های سرامیک براق و فلزکاری های گلدار تزئین می کرد، ترتیب داده بود. سبک او نسخه ای مجتمع از عناصر باروک، گوتیک، موریش و ویکتوریایی بود. در بسیاری از کارهای او، طبیعت تأثیر بزرگی دارد؛ همانطور که آن ستون های درخت مانند که فضای داخلی عظیم کلیسایش را برافراشته اند و یا نمای مواج بلوک آپارتمانی که با نام کاسا میلا شناخته می شود، چنین است. گائودی به آسانی می تواند پیشگام در سبک خودش نامیده شود و تا این زمان بر هر معماری تأثیرگذار است و او را تبدیل به برترین معماران تبدیل کرده است.
فرانک لوید رایت – معتقد به معماری آزاد جز برترین معماران
با وجود این که یک معمار قرن بیستم بود، تربیت نشأت گرفته از ایالت های میانی ایالات متحده او، حساسیتش را نسبت به طراحی شکل داد. با الهام از ساختمان های فرونشسته ای که در دشت های آمریکا پاشیده شده بودند، رایت سبکی منحصر به فرد به نام سبک چمنزار، که در خور فضا بود، ایجاد کرد. فرم و الگوی خانه های سبک چمنزار تغییر جهتی نمایشی در طراحی، از خانه های سنتی ویکتوریایی، پدید آورد. ساختمان های سبک چمنزار، که خطوط و احجام افقی نمایشی مشخصه ی آن ها هستند، برای هتک حرمت آمریکایی، تمام عیار بودند. معروف ترین ساختمان او خانه ی آبشار است؛ که شامل بالکن های مستطیل شکل دسته بندی شده ای است که به نظر می رسد بر روی آبشار طبیعی ای که با فضای داخل خانه پیوند داده شده است، شناور مانده اند. او حتی رابطه ی بسیار خوبی با ساختمان های واقع در شیکاگو داشت. علاوه بر این، بعدها تغییر جهتی دیگر در سبک او، در طراحی موزه ی گوگنهایم دیده شد، به طوری که او در آن جا از خطوط منحنی تمیز و برجسته در طراحی استفاده کرده بود.
میس وندروهه – کمتر بیشتر است.
معمار آلمانی، میس وندروهه، که با جمله ی «کمتر بیشتر است» اش معروف است، معماری را از هرگونه تزئینات برهنه کرد و راهی به سوی فرم های هندسی ابتدایی، که عموماً به عنوان مینیمالیسم خوانده می شود، هموار ساخت. او به دلیل کار با مصالحی از قبیل استیل و شیشه، که به ساختمان هایش ظاهری همانند یک پوست و استخوان می دادند، معروف شد. فلسفه ی طراحی میس اصولگرایانه بود و یکی از نیروهای پشت پرده ی استفاده ی او از شیشه، مفهوم فضای سیال بود. او باور داشت که معماری باید در عین حال که شکاف میان فضای داخلی و خارجی را از میان برمی دارد، جریانی متداوم از فضا را در خود جای دهد. پاویلیون بارسلونا، که برای اسکان نمایشگاه آلمان ساخته شد، یکی از تأثیرگذارترین کارهای اوست که در آن شیشه های متحرک و تیغه های مرمری به فضا این امکان را دادند که در مقایسه با خود سازه، انعطاف پذیر و مستقل دیده شود. میس ون روهه را می‌توان جز برترین معماران قرن نامید.
یو مینگ پی – هنرمند عملگرا
یو مینگ پی یکی از تصدیق شده ترین و خلاق ترین معماران زمان ما است. پی تعدادی از نمادین ترین ساختمان های اطراف ما را طراحی کرده است. معمول ترین مشخصه های سبک او عبارتند از فرم های راست خطی، سطوح سبک و محکم کشیده شده خالی از آرایش و تزئینات، فضاهای داخلی باز و کیفیت قابل رؤیت بی وزنی که توسط ساختار طره ای بازتاب داده می شود. او به طور عمده شیشه و استیل را با ترکیبی از بتن مسلحی که کمتر قابل رؤیت است، به کار می گیرد. دغدغه ی اصلی او در زمان ساخت و ساز، همیشه محیط اطرافی است که ساختمانش قرار است در آن ساخته شود. ساختمان مشهورش، لوور، قطعه ای نمادین از طراحی است.
زاها حدید – ساختارشکن و جز برترین معماران عصر حاضر
حدید اولین زن معماری بود که جایزه ی پریتزکر را در سال 1994 برنده شد. او در حالی که به سختی در حرفه ای مردسالارانه به پا خواسته بود، راهکارهای خارق العاده ای برای شکستن کلیشه فراگرفته بود. او در انجمن معماری در لندن با هنر انتزاعی و معماری آشنا شد. در آن جا، نبوغی در فرم های بی قاعده پیدا کرد. استودیو حدید به دلیل استفاده از دستگاه فتوکپی به طرق خلاقانه ای، برای خم کردن خطوط و خلق اشکال جدید، قبل از این که نرم افزار بتواند این کار را برایشان انجام دهد، شناخته شده است. اشکال طبیعی در بسیاری از کارهایی که او انجام داده است، یک منبع الهام است. کارهای معروف او عبارتند از مرکز حیدر علی اف در باکو. ساختمان های او بیشتر احساس قطعه قطعه بودن بنای ساخته شده را می دهد. زاها حدید را می توان جز برترین معماران عصر جدید دانست.
هیچ دیدگاهی برای این نوشته ثبت نشده است.