علاقه امريکايي‌ها به طراحي‌هاي مدرن قرون وسطي همچنان ادامه داره و امروزه معماران سعي مي کنند که با بازسازيي خانه‌هاي اون دوران سبکي امروزي ايجاد کنند. خانه‌هاي مدرن قرون وسطي قابليت تبديل شدن به خانه‌هاي امروزي رو دارند: انتقال يک پارچه بين داخل و خارج از خونه، تغيير ساختار و پذيرش طرحي براي زندگي غير رسمي در يک فضاي فشرده. خانه هاي مدرن قرون وسطي همراه با زيبايي شناسايي طراحي مي‌شدند که اين تحولي از سبک هاي محکم خانه‌هاي مدرن قديمي تر محسوب مي‌شد. در اينجا نحوه استفاده از برخي طراحي‌هاي مدرن قرون وسطي براي طراحي خونه اي جديد و انجام آن توسط اتوکد را رو بررسي مي‌کنيم.
بلند کردن خطوط سقف قرون وسطي
خونه هاي مدرن قرون وسطي معمولا يک طبقه بودند، که اين دست معمار رو براي طراحي سقفهاي شيب دار به جاي سقفهاي مسطح باز مي‌کرد. سقف معمولا يک شکل شيب دار ساده با شيب کم بود بر خلاف خونه‌هاي سنتي که شيب‌هاي تندي داشتند. اين سقف ها نگاه شما رو از پايين ترين سمت اتاق به بالاترين نقطه جلب مي‌کرد. سقفهاي شيب دار يکي از ويژگي‌هايي فضاي داخلي خونه هاي قرون وسطي محسوب مي‌شد.
اين خونه متعلق به دهه ۱۹۵۰در بوستون، استفاده ماهرانه از سقفهاي کم شيب رو در خونه هاي مدرن قرون وسطي به خوبي نشان مي‌دهد. اين طراحي استفاده موثر از فضاي بين درهاي شيشه‌اي و پنجره ها و قسمت‌هاي زير سقف رو فراهم مي‌آورد. اين خونه در نزديکي کرمل، کاليفرنيا تفسيري مدرن از اين ايده ست. پنجره هاي رديفي پايين سقف شيب دار و بالاي درهاي کشويي اضافه شده است. استفاده از پنجره‌هاي رديفي بالاي ديوار آشپزخانه همون خونه، نورهاي زيبايي رو به داخل منتقل مي‌دهد.
يکي از حرکتهاي کلاسيک طراحي مدرن قرون وسطي نمايش تيغه‌هاي سقف در داخل و خارج اين سقفها بود که همانطور که توي عکس نشان داده شده باعث شده شفافيت ديوارهاي شيشه اي بهتر نشان داده شود.
در اين مهمان خانه برلينگتون، ورمانت تيغه هاي سقف به سمت چپ متمايل هستند و در داخل عايق کاري شده‌اند.
اين روش نوري طبيعي و زيبا را به ارمغان مي‌آورد، همچنين سقف را به صورت بصري از ديوارهاي حمايتي جدا مي‌کند. اين خونه کنار رودخانه‌اي در واشنگتن با داشتن قطعه هاي چوبي در بالا، ايده روشني از نحوه تغيير ساختمان است.
ديوارهاي شيشه‌اي با حريم خصوصي
ديوارهاي شيشه‌اي طراحي هاي مدرن قرون وسطي به خوبي شناخته شده اند. خونه هاي قرون وسطي به عنوان بخشي از رونق مسکن بعد از جنگ ساخته شده اند. براي ايجاد حريم خصوصي ديوار هايي با فاصله چند فوتي دور تر از ديوارهاي شيشه‌اي مي توان ساخت.
ديوارهاي باغي بلند، حريم خصوصي ايجاد مي کنند. در يک خانه ايشلر در پالو آلتو، کاليفرنيا که در عکسهاي بالا و پايين مشاهده مي‌کنيد، يک ديوار باغي چوبي بلندي حريم خصوصي را براي باغ بيروني و اتاق نشيمن شيشه اي مجاور فراهم مي‌کند. اين اتاق بيروني حسي صميمانه دارد و مي توان آن را با مبلمان، يک گودال آتش يا يک آبشار تزيين کرد.اين خونه به تازگي در محله ناتینگ هیل لندن با استفاده از چوب و ديوارهاي پوشيده از پيچک ساخته شده که محيط يک باغ صميمي رو ايجاد کرده است. يک طبقه بتني به فضاي بيروني خانه نماي نهايي زيبا به ساختمان مي دهد. در لس آنجلس ديواري از گياهان جذاب علاوه بر ايجاد حريم خصوصي نمايي جذاب به خانه مي‌بخشد.
فضاهاي کوچک
خانه هاي دهه ۱۹۵۰ سايزي کوچکتر از سايز فعلي داشتند. در دوران پس از جنگ، براي پاسخگويي به تقاضا براي مسکن با توجه به بودجه سايز خانه ها متوسط بود. در سال ۱۹۵۰، ميانگين اندازه خانه ها در ايالات متحده با توجه به انجمن ملي سازندگان خانه، کمتر از ۱۰۰۰ فوت مربع بود. در سال ۲۰۱۵، با توجه به آمار اين مقدار به بيشتر از ۲۶۰۰ فوت مربع رسيد.
با توجه به افزايش هزينه ساخت و ساز در سالهاي اخير، بهتر است که از خانه هاي کوچک مدرن قرون وسطي الهام گرفت. همانطور که در اينجا نشان داده شده است، ترکيب فضاي قسمت نشيمن و غذاخوري و آشپزخانه باعث مي‌شود که اين خانه کوچک، بزرگتر به نظر برسد. با ايده گرفتن از خانه هاي مدرن قرون وسطي مي‌توان خانه اي کوچک ساخت که بزرگ به نظر برسد. اين خانه معاصر در سياتل، فضاي نشيمن، غذا خوري و آشپزخانه را در فضايي نسبتا کوچک ترکيب مي‌کند. ديوار مجاور باغ حرکت بزرگي در اين عکس است که به مهمان امکان استفاده از فضاي سبز را در طول مهماني مي‌دهد.
هیچ دیدگاهی برای این نوشته ثبت نشده است.